Bir nefes alalım

Çoktandır blogumla ilgilenemedim, birşeyler yazamadım. Yazacak o kadar şey vardı ki, bilgisayarın karşısına bile geçip iç dökmeye vakit yoktu. Mayıs sanırım bu yılımın en yoğun ayıydı.2. vizelerle mayısa başladım, ödevler, makaleler, sunumlar, düğünler, asker uğurlaması, kupa heyecanı, iş miş derken 3 hafta geride kaldı. Artık bir nefes almak zamanıydı. Koşuştur koşuştur nereye kadar, dünyayı ben mi kurtaracağım?  :) En çok özlediğim doya doya uyumak oldu. Uykusuzluk çok kötü sarsıyor beni . Devamsızlık sorunu olmazsa herhalde sabah beni kimse yataktan kaldıramazdı. Anlamıyorum, sabahları yatağın çekim gücü öyle artıyor ki, sanki " Zeynep, kalkma! Uyumaya devam et" dermiş gibi.Eğer o sese uyarsam kaybedecek insan herşeye göze alır ya işte bende o durumda herşeyi göze alıyorum okul namına :) Haftaya final haftası, yakında ingilizce kusacam resmen... Finallerden sonra bir hafta yataktan çıkmayacam, uyuyan güzel olmaya karar verdim.

Benim hayatım böyle yoğunlukken, sabah sabah kendimi zar zor uyandırmaya çalıştığım zamanlarda güne birkaç defa kötü haberlerle başladım. Bunlardan biri, daha gözlerimi açmadan işittiğim Siirt'teki tecavuz olayları içimi cız ettirdi resmen. Çocuk istismarına mı üzüleyim, gelecek olarak gördüğümüz çocukların böyle olmasına mı? Ne oluyor nereye gidiyor bu dünya? Neler oluyor bize? Ayrıca madende yaşamını kaybeden madencilerimize Allahtan rahmet, ailelerine sabır diliyorum :( Acılar karşısında insan ne diyeceğini bilemiyor. Ne söylenebilir ki, hangi söz acıyı unutturabilir, sakinleştirebilir ki? Hayatın bizi nerden sarsacağı hiç belli olmuyor.Bazen acı haberlere kulak tıkamak istiyor insan ama duyarsız kalamıyor.Kalınırsa belki de en büyük kötülüğü o zaman yapmış oluruz. Bilmiyorum birgün son bulacak mı bunlar???